Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #166  
Παλιά 19-07-12, 19:04
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Έλα ν’ αγαπηθούμε απ’ την αρχή…

Έλα να ξαναγαπηθούμε απ’ την αρχή,
να ζωγραφίσουμε το χάρτινο καράβι,
ένα ταγκό χαρά μου μέσα στη βροχή,
όπως το πρώτο της αγάπης μας το βράδυ.

Δε μας ταιριάζει η άπνους σιωπή,
ούτε της ήττας η κραυγή η απελπισμένη,
να φιληθούμε φανερά δεν ην’ ντροπή,
το πλοίο στο μουράγιο της ζωής, μας περιμένει.

Μην προσπαθείς το πεπρωμένο να διαβάσεις,
δώς μου τα χέρια σου, κάτι έχω να σου πω,
μέσα απ’ τα μάτια μου τις ξέρες να περάσεις,
στο πλουμισμένο το καινούργιο σ’ αγαπώ.

Πάμε στο άγνωστο κόντρα στην καταιγίδα,
στα όνειρα μας είναι ακόμα φως μου το πρωί,
στο χάρτινο πλεούμενο μας γράψαμε ελπίδα,
κι’ είναι δικό μας το παιχνίδι κι’ η ζωή.

Τα μάτια σου θωρώ τα γλυκοφεγγοβόλα,
η αύρα απ’ τα μινόρε τους γλυκιά απαντοχή,
στα δυο μας χέρια τα οράματα μας όλα,
ν’ αγαπηθούμε μάτια μου και πάλι απ’ την αρχή.

Yiannis H
.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 10:56
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
maralin (19-07-12), Xenios (19-07-12)
  #167  
Παλιά 27-07-12, 21:31
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Άχραντο όνειρο…

Αξύπνητο μου όνειρο του χθες του τώρα,
το χρώμα των ματιών σου πώς να το δω,
περάσαν τα χρόνια με γκρίζο και μπόρα,
φεγγάρι που δεν σε γνωρίζω μα σ’ αγαπώ.

Περίεργο μου όνειρο κανακεμένο,
γράμμα με βουλοκέρι ερωτικό,
στης ψυχής μου το δάσος χαμένο,
τραγούδι μου άφωνο δραματικό.

Ζωγραφίζω τις νύχτες με άχρωμο χρώμα,
σε σταθμούς της ζωής ξεχασμένους,
μα τα ξανθά σου μαλλιά δεν τα είδα ακόμα,
κι’ αν με χίμαιρες παλεύω κι’ ανέμους.

Τα χνάρια σου ακολουθώ ένα, ένα,
λαχτάρα μου κι’ εξαίσια προσμονή,
μα είναι με χιόνια καλά σκεπασμένα,
μοιραία του άχρονου χρόνου αναμονή.

Τα χείλη σου πώς να φιλήσω τα άγνωρα,
ελπίδα που γεννιέται μ’ αυταπάτες,
τα πεφταστέρια δώρα, άδωρα,
οφθαλμαπάτες στις δικές μου στράτες.

Την όστρια χαϊδεύω που σ’ αγγίζει,
και μένω με μι’ αχλή παρηγοριά,
πώς να σε δω με ένα λύχνο που φεγγίζει,
και μια Αργώ που είναι ακόμα στα σκαριά.

Άχραντο όνειρο της άνοιξης και του χειμώνα,
ν’ αφουγκραστώ να το μπορούσα την πνοή σου,
απ’ τον φεγγίτη του δικού σου Παρθενώνα,
να μπει η δική μου η ζωή μες τη δική σου.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 10:56
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
maralin (13-08-12), Xenios (27-07-12)
  #168  
Παλιά 06-08-12, 10:52
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Βρισηίδα…

Περιπλανώμενος στης σκέψης μου τις συννεφιές,
τη βρισηίδα βρήκα στων ματιών μου το σεργιάνι,
είχε περάσει στις δικές μου, τις μεγάλες ακεφιές,
τις γρατζουνιές από το βάτο της ζωής, να γιάνει.

Λευκή εσθήτα στην παρθένα ζωγραφιά,
ιέρεια των πόθων και της φαντασίας,
κατεδαφίζεται η πείσμων μοναξιά,
τριγμοί στο άβατο μιας άλλης δοξασίας.

Πίνω ανταύγειες της μορφής της πριν χαθώ,
απ’ τα παρθένα της τα στήθη στους ορίζοντες μου,
μα’ απ’ του πολέμου την καπνιά κι’ αν προδοθώ,
θα ‘χω νικήσει τις στερνές τις ενοχές μου.

Απ’ τους ναούς της Τροίας στο ταξίδι της ζωής,
θεά του πόθου της δικής μου αμαρτίας,
πνεύμα, ονειρόδραμα, αέναης πνοής,
παρθένο λάφυρο, μιας άλλης εκστρατείας…

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-08-12 στις 10:57
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
maralin (13-08-12), Xenios (06-08-12)
  #169  
Παλιά 08-08-12, 21:43
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Το πέρασμα του ακρωτηρίου…

Ταξίδι αέρινο μέσα απ’ τα ρυάκια των θαλασσινών πηγών,
μέσα από τα χαμογελαστά φεγγάρια της σκέψης,
για το αρχιπέλαγος των οραμάτων,
για το άγγιγμα των οριζόντων της ζωής.

Το ακρωτήρι της ψυχής, των άγνωστων κόσμων.
Μέσα στα ουρλιαχτά των ανέμων η μεγάλη ώρα.
Το ψαράδικο τρεχαντήρι πλησιάζει, η σιλουέτα των βράχων ζωντανεύει.
Ο ήλιος σκίζει την πέτρα του μεσημεριού.
Ταμπουρωμένα απρόσιτα αγριοπούλια, διαφεντεύουν την όστρια.

Με των ματιών τα δάκρυα σμιλευμένες οι τελευταίες ανάσες.
Συλημένα απομεινάρια άυλων ίσκιων.
Αναδυόμενες αναμνήσεις περιδιαβαίνουν το φαράγγι μιας πραγματικότητας.

Αμείλικτος ο χρόνος, διαγράφει τα λαξευμένα της ψυχής επιγράμματα.
Σύνδεση με την προγονική σκέψη.
Το φιλί των πάγων, προδοτικός εφιάλτης.
Προπηλακιστές της αλήθειας, της θεϊκής πνοής.
(Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι)

Το πέρασμα στην αιωνιότητα.
Ο φάρος των άστρων, το βλέμμα του, η ζωή.
Το πέρασμα του ακρωτηρίου, το φως, η ελπίδα.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to justin For This Useful Post:
maralin (13-08-12), Xenios (09-08-12)
  #170  
Παλιά 22-08-12, 07:27
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Σενάριο επιστροφής…

Η σεζ λονγκ της παλιάς ντακότας με τα πολύχρωμα σημάδια,
τους λεκέδες δηλαδή που άφησε ο περίεργος χρόνος,
φάνηκε να με καλωσορίζει.
Ηρέμισε σα να μου λέει, όλα καλά θα πάνε…

Το φως το κόκκινο, βλοσυρό, καρφωμένο πάνω στα σιδερένια
πλευρά του αεροπλάνου, από τα μουγκρητά των κινητήρων τρεμοπαίζει,
βιάζεται θαρρείς να αλλάξει χρώμα, ίσως να θέλει να με διώξει.
Η σκέψη μου βάλθηκε να διαβάζει τις σελίδες της, καλπάζει πάνω
στο ίσιωμα τους, στις ανηφόρες μα και στις μουτζούρες της, το χθες το σήμερα,…
Το αύριο; Ποιος ξέρει, το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.

Πράσινο.
Η πόρτα ανοίγει στριγκλίζοντας, των ματιών οι εικόνες, αφηρημένο μωσαϊκό.
Φύγε!
Ένα, δυο, τέσσερα δευτερόλεπτα κι’ όμως μια αιωνιότητα.
Το σενάριο επιστροφής αρχίζει…
Βοήθα παναγιά μου…

Δεν υπάρχουν περάσματα, σκαλοπάτια, πλατύσκαλα, μονάχα το χάος και
η συμπαντική δύναμη, η περιρρέουσα, ο θεός.
Στα επιλεγμένα σημάδια ο χρόνος ζωγραφίζει τις στιγμές της καθόδου.
Οι αγκαλιές των λουλουδιών περιμένουν το άγγιγμα, το βίαιο της σιγουριάς.
Ο αναστεναγμός για το μετάλλιο της υπόσχεσης, το τέλος μιας αρχής.
Τα μελλοντικά σενάρια, παιχνίδι ψηλαφώντας τα σύννεφα.
Χαμογελάω στο κόκκινο, δεν σε φοβάμαι πλέον …

Κι’ όμως οι νεροτσουλήθρες του τώρα, επώδυνο στροβίλισμα.
Φουρτουνιασμένα θαλασσινά ποτάμια και οι γραμμές των χεριών.
Οι ματιές της συμπόνιας, το παράπονο, το μεγάλο!
Γιατί;…

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (22-08-12)
  #171  
Παλιά 24-08-12, 21:21
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Το μεσονύχτι των αναμνήσεων…

Βράδιασε κι’ απόψε στην άγονη, των ξεθυμασμένων αρωμάτων όαση.
Αφουγκράζομαι των αστεριών τους ήχους, τους ιδρωμένους
παλμούς των ονείρων μου.
Συνομιλώ για λίγο με τις ανάσες της σκέψης μου.
Δώδεκα παρά, το μεσονύχτι των αναμνήσεων πλησιάζει…

Τα βήματα της, ανάλαφρα, διστακτικά, των γενεθλίων τα πολύχρωμα
κεράκια στα χέρια της. Δεκαεπτά!
Άδολα χαμόγελα στη μεγάλη, την παρθένα ώρα.
Ένα δάκρυ κατηφορίζει για να ποτίσει το καυτό χώμα.
Η υπόσχεση, η ελπίδα των μελλοντικών ονείρων, σμιλεύεται στις
γραμμές των χεριών, στην αιωνιότητα.

Λυκόφως, οι χρωστήρες της νύχτας αναδεύουν τα συμπαντικά χρώματα,
βιάζονται να σκορπίσουν το μαύρο.
Αντιφεγγίζει το λειψό φεγγάρι στις μελωδίες του χρόνου.
Θρυμματισμένα, ανάκατα συναισθήματα της ερωτικής αλήθειας,
του ντροπιάρικου έρωτα, των οριζόντων της ευτυχίας.

Το πολικό άστρο, ένας τρεμάμενος κομήτης, μπροστά στη θέα
της γυμνής Εύας.
Το δάκρυ της πούλιας, ακατέργαστος πολύτιμος λίθος,
για το πρωτόγνωρο, την απώλεια, τον πόνο, την ηδονή.
Παιχνίδια στις θαλασσινές πηγές της αγίνωτης ζωής.
Ταξίδι στων λουλουδιών τα μονοπάτια, στο χαμόγελο του ήλιου,
ζωγραφίζοντας τον αυγινό κόσμο, από το διάφανο, των ματιών το χρώμα.

Το αύριο; Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον!...

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (24-08-12)
  #172  
Παλιά 28-08-12, 20:27
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Πρίμα βίστα…

Με είχαν μαγέψει του κορμιού σου τα τσαλίμια
και των ματιών το σεξαπίλ πάνω στην πίστα,
για να ληστέψω της καρδιάς σου τα αγρίμια,
σε είχα μεθύσει μ’ ένα βαλς στο πρίμα βίστα.

Απ’ τ’ αυγουστιάτικο φεγγάρι κλεφτές ματιές,
σ’ ένα όνειρο μελένιο του παραδείσου,
να φωτίζουν τις νύχτες πλανεύτρες φωτιές,
να μπερδεύουν τα θέλω, τη λογική σου.

Μια θάλασσα γεμάτη μ’ αστέρια και φως,
στα μαλλιά σου ένα χάδι απ’ το μαϊστράλι,
για το δάκρυ των ανέμων πρόσω ολοταχώς
και ήταν τρέλα τα φιλιά στ’ αλμυρό περιγιάλι.

Σε είχα γνωρίσει μια βραδιά με πρίμα βίστα
κι’ είχα περάσει στου κορμιού σου το καμίνι,
μα ήσουν πριμαντόνα, μια αέρινη αρτίστα,
κι’ εγώ της νύχτας και του έρωτα χαμίνι…

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 28-08-12 στις 20:33
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (28-08-12)
  #173  
Παλιά 16-09-12, 09:29
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Από το ημερολόγιο της ζωής…

Δεκαέξι αγριολούλουδα το δώρο μου, όσα και τα χρόνια των γενεθλίων της.
Το πρωτοπέταχτο σκίρτημα, της εωθινής αύρας, της παρθένας αυγής.
Στο στερνό, το κρυφό, το απαγορευμένο από τ’ άστρα και τα φεγγάρια, ραντεβού μας.
Το πρώτο δάκρυ, το μοιραίο…

Έσκυψε, αφήνοντας αδέξια κάποιο λουλούδι, να πέσει στο χώμα.
Ήταν το «αστέρι της βηθλεέμ» (ορνιθόγαλο), λευκό, σαν την αγνή,
την άπειρη αγάπη μας.
Το ακούμπησε απαλά, στα νοτισμένα από τα δάκρυα μάτια της
και μου το έδωσε.
Ένα και μοναδικό, το μεταξένιο της φιλί. Το χάδι μιας σύντομης,
άδολης αγάπης.

Καλό ταξίδι…

Ο «καρνάβαλος», το παλιό λεωφορείο, πέρασε τον ανώμαλο, τον
ολισθηρό δρόμο του μικρού οροπεδίου, για το λιμάνι, το λιμάνι των
ούριων ανέμων…
Ένα ταξίδι πρωτόγνωρο, με τον μπούσουλα ξεχασμένο, στης
φαντασίας μου το αρχιπέλαγο.

Οι παλμοί της καρδιάς μου, μπερδεύουν τη σκέψη μου.
Υποκλίνομαι, στη γοητεία του ασημένιου ουρανού, στα τερτίπια
ενός άλλου θεού.
Γραφές, προφητείες, περγαμηνές, ασύνδετοι δεσμοί.
Χαμογελάω, θαρρώ πως μου αρέσει…

Αστραφτερά «στρας» και παιχνίδια στις γειτονιές, των
καινούργιων οριζόντων, των θαυμαστών κρεμαστών κήπων.
Θεσπέσια θέλγητρα, στις βεγγέρες των ανθισμένων ουρανών.
Νύχτες ρομαντικές, ερωτικές στιγμές, η απόλαυση της ζωής.

Αφηνιασμένα παιχνίδια, στην απεραντοσύνη ενός αιθέρα.
Βυθίζομαι, στο δικό μου άπειρο διάστημα, το γεμάτο εικόνες.
Στη σκιά των αστεριών, στη γοητεία του παράδοξου.
Υπάρχει χρόνος γι’ ακόμα ένα όνειρο;

Απόβραδο, στ’ αλμυρά περιγιάλια τα δικά μου, τα ξεχασμένα γενέθλια.
Αθόρυβα, περιπλανώμενα, δίχως λουλούδια, όμως με φιλιά ερωτικά,
μα και επαίσχυντα.
Μεταμφιεσμένα, αποκριάτικα μαντάτα, που έστειλαν πόνο.

«Στο σήμερα, δεν έμεινε το χθες,
σε όσους πόνεσα τα δάκρυα να σβήσω,
κι’ αν άφησα λίγη χαρά, να την ποτίσω».

Βράδιασε κι’ οι αναμνήσεις στην άνυδρη όαση φλέγονται.
Ένα χάδι, ένα φιλί, ένα χαμόγελο για τη ζωή, πόσο άραγε να αξίζει;
Φτάνει το χρυσάφι της γης;

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη justin : 06-01-13 στις 19:24
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (16-09-12)
  #174  
Παλιά 06-01-13, 19:28
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αυθαίρετο…

Λέω να σηκώσω αυθαίρετο,
ο αποσπερίτης να ζηλέψει, το δικό μου παλατάκι
το εξαίρετο.
Τα όνειρα μου ν’ αρματώσω,
ένα φιλότιμο να σώσω.
Σε κάθε τοίχο μια θυρίδα σιδερένια,
της Αρετούσας να μαζεύω τα φιλιά της, τα μελένια.

Λέω να φτιάξω κήπους κρεμαστούς,
παρτέρια να φυτέψω με λωτούς.
Βαλεριάνες να’ ναι οι γλάστρες μου γεμάτες,
τα λιακωτά στρωμένα με φλοκάτες.

Λέω να χτίσω αυθαίρετο να μείνω το χειμώνα,
τον επερχόμενο να ξεγελάσω,
τον τυφώνα.
Το τζάκι του να λαμπαδιάζει,
στη βαρυχειμωνιά που όπου να `ναι πλησιάζει.
Υδρόμελι να φτιάξω για τη στράτα,
να την ποτίσω τη ζωή, να της τα πω σταράτα.

Λέω αυθαίρετο μια νύχτα να σηκώσω,
τις αναμνήσεις, τα χαμόγελα, τα δάκρυα μου,
να σπιτώσω.
Να `χω να λέω κι’ αν ο ήλιος μου θα σβήσει,
πως για τον φοίνικα μια σπίθα έχω αφήσει.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (06-01-13)
  #175  
Παλιά 11-01-13, 18:50
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Είναι αργά, να φωνάξω πίσω το χθες…

Κι’ αν σε φωνάζω, δεν θ’ ακούσεις να γυρίσεις.
Είσαι το χθες κι’ είναι αργά να μου μιλήσεις.
Με παρασύρει ένα μπουγάζι, σε αδέσποτη τροχιά,
σε στενορύμια, σ’ απροσπέλαστα στοιχειά.

Σε βλέπω τώρα απ’ αποστάσεις αστρικές,
ανάμνηση ονείρου, στο διηνεκές.
Έχω αφήσει στη ματιά σου, όνειρα, ερωτικά φιλιά,
μια πίκρα για την ψεύτικη, την άγουρη φωλιά.

Καημός της μοναξιάς, το ξεχασμένο σ’ αγαπώ.
Να το μπορούσα να φωνάξω, να μ’ ακούσεις, να σου πω,
πως έφυγα νωρίς και βρήκα ανάλγητο το βράδυ.
Μου έλειψε το «μου», μα δεν μ’ ακούς κι’ είναι σκοτάδι.

Είναι αργά για να φωνάξω, να μ’ ακούσεις, χθες,
το πεπρωμένο δεν θ’ αλλάξεις κι’ αν το θες,
είσαι ανέσπερη, ασπρόμαυρη φωτογραφία
κι’ είμαι ο χιονάνθρωπος του τώρα, μια φτηνή,
γελοιογραφία.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (11-01-13)
  #176  
Παλιά 16-01-13, 11:29
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αποσπερίτης…

Ο νυχτερινός ουρανός μου χαμογέλασε πάλι, το ίδιο χαμόγελο,
το αθώο, έτσι τουλάχιστον το θωρώ ταξιδεύοντας.

Ήταν άνοιξη, οι ανθισμένες κερασιές, γοητευμένες κι’ εκείνες
από τα μεταξένια φιλιά, ψιθύριζαν λόγια αγάπης, λόγια
απ’ τη δική τους φόρμιγγα, το θρόισμα των φύλλων τους.

Χαράματα. Ο διάφανος μπούσουλας, ακούραστος, κατευθύνει
τη σκέψη μου στον αυγερινό.
Κι’ άλλες φορές, κοντά στα ξημερώματα τον πλησίασα και τα
λέγαμε, μέχρι που το σκοτάδι να χάσει τη μαυρίλα του, τη
ζωή κουτσομπολεύαμε δηλαδή.
Καλά, ήταν και πολύ (τζαναμπέτης) κρυφοκοίταζε πάντα, ήξερε
ακόμα και τα ερωτικά μου ψιθυρίσματα.
Μια αχώριστη παρέα. Με τα καλαμπούρια μας, τις τσικουδιές μας,
τα κυνήγια μας ανάμεσα απ’ τ’ άστρα. Όμορφα χρόνια.

Θυμάμαι τις φωνές του για την απαράδεχτη, ενέργεια μου,
το μεγάλο μου λάθος, το μη αναστρέψιμο.
Τους πόνεσα τους κέρασα τον μέλανα ζωμό και είχε να το λέει.
Γιατί;

Κι’ απόψε ύστερα από καιρό, ανάμεσα από τ’ άστρα την
λαμπεράδα του αναζητώ.
Ξεχαστήκαμε, οι καταιγίδες του χρόνου δεν έχουν τελειωμό.
Δε με ξέρεις;
Έχεις δίκιο, ο αποσπερίτης είσαι. Ο αυγερινός ήταν μια φορά
κι’ έναν καιρό.
Τώρα;

Τώρα που έμαθα να αγαπώ
και στης ζωής το όνειρο ισορροπώ,
τώρα που ξέρω τ’ άστρα να διαβάζω,
τον έρωτα μπορώ να μεταφράζω,
τώρα που έχω το χρυσό κλειδί,
που το ποθούσα από παιδί.

Τώρα μου λένε άλλαξε ο καιρός
κι’ είναι για μένα βροχερός.
Είσαι μου λένε παρελθόν,
δεν έχεις λόγω στο παρόν,
δεν έχεις γνώμη μη μιλάς,
είσαι στα πόδια μας μπελάς.

Σου φτάνουν λένε οι αναμνήσεις,
στα όνειρα σου να μετρήσεις.
Και το παράπονο με παίρνει,
φυσάει αέρας κι’ η ζωή,
φυλλορροεί και γέρνει.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (16-01-13)
  #177  
Παλιά 20-01-13, 12:34
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Λίγο φως…

Ακριβοθώρητη εικόνα, απόκοσμη, θολή,
στου στεναγμού μου το αχνόφεγγο κυλάει,
μορφή απόκοσμη, παραίσθηση απατηλή,
διάφανη ζωγραφιά, που δε μιλάει.

Απ’ την κουρτίνα τη σκισμένη λίγο φως,
σ’ ένα χαμόγελο να φέξει να γυρίσει,
της μοναξιάς είναι ο πόνος δυνατός
και είναι νύχτα που δε λέει να φωτίσει.

Μερεμετίζω της καρδιάς τα τρεχαντήρια,
να ταξιδέψουν στη βαθειά της σιωπή,
έρμα στ’ αμπάρια, πικραμένα δάκρυα μύρια,
στην πλώρη ακρόπρωρο, με λόγια να της πει.

Απ’ το σπασμένο παραθύρι λίγο φως,
ένα χαμόγελο χαμένο να γυρίσει,
είναι ο καημός περίσσιος, δυνατός
κι’ είναι σκοτάδι που δε λέει να φωτίσει.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (20-01-13)
  #178  
Παλιά 24-01-13, 17:46
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Χορεύεται;

11, 50

«Χορός μεταμφιεσμένων κάτω απ’ το πολύχρωμο πέπλο της ζωής.
Μεθυσμένη ερωτική βραδιά, με το νέκταρ των θεών.
Οι στροφές στην πίστα των άστρων, με τη μουσική αρμονία
των φεγγαριών, με συνεπαίρνει.
Η ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, διεγείρει τις αισθήσεις μου.
Το χαμόγελο της, η αρχή ενός ονειρικού, φανταστικού κόσμου.»

- Χορεύετε;
- Ευχαρίστως.

«Ανάλαφρες φιγούρες, σ’ έναν αιθέρα άγνωστων αποχρώσεων.
Στα χέρια μου το απαύγασμα ενός συμπαντικού κόσμου, η πνοή μιας
θεϊκής ζωγραφιάς, το μάλαμα των ουράνιων τόξων.
Μελωδικά ακόρντα στην πλημμυρίδα του χρόνου, ερωτοτροπούν με
τις ρίμες της εσπερίδας μου.»

11, 55

«Το πεντάγραμμο περιμένει την πένα της σκέψης μου.
Όμως τα φθογγόσημα χάνονται, η απουσία της, παρασύρει και το μελάνι.
Το ίδιο άπαιχτο έργο, δίχως να κρύψω το χρώμα των ματιών της,
χωρίς να κρατήσω μια σταλιά από την αύρα των χειλιών της.»

«Και τώρα; Η εικόνα της από τους ορίζοντες της σκέψης μου, επιστρέφει
στη φυλακή της αλήθειας. Κρίμα.
Ίσως σε κάποιον άλλον χορό (μπαλ μασκέ)… Αν υπάρξει ποτέ άλλος…
Γιατί ποιος ξέρει, οι μάσκες δεν αγοράζονται, υπάρχουν παντού.
Και στο έρωτα.»

12, 00.

«Τα γυάλινα γοβάκια, φυλλορροούν στην άμπωτη του παραμυθιού.
Στο ρολόι των πεπρωμένων.
Δύσκολο να μετρήσεις τ’ άστρα, χάνεσαι στις εξισώσεις μιας
πραγματικότητας.
Φινάλε στα δαιδαλώδη τούνελ των μοιραίων στιγμών, στο λυχνόφεγγο
της ζωής.»

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (24-01-13)
  #179  
Παλιά 01-02-13, 19:47
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Απογραφή…

Σήμερα κάνω απογραφή στα πεπραγμένα,
να τα προβάλλω στην οθόνη του μυαλού,
τα οξειδωμένα να χωρίσω τα ληγμένα,
στις αποβάθρες του σταθμού τ’ απατηλού.

Τ’ άπλυτα όνειρα να μπούνε σε μιαν άκρη,
στην γκιλοτίνα οι στιγμές οι παρανοϊκές,
επισταμένως έλεγχος στα πλάτη και στα μάκρη,
στις φλόγες κι’ οι ιδέες, οι ανατρεπτικές.

Στρεβλές εικόνες που δεν ίσιωσε ο χρόνος,
σε ανισόπεδες του νου μου υπερβολές,
σ’ ότι φαρμάκωσε του παραμιλητού ο πόνος,
στις δίκες της συνείδησης μου, όχι αναβολές.

Κι’ αν βρω ανταύγειες της χαράς να τις ποτίσω,
να κανακέψω τα χαμόγελα του χθες,
στίχους που χάρισα τα χνάρια να σκορπίσω,
πως μου χαρίστηκες ζωή, να μην το λες.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (01-02-13)
  #180  
Παλιά 12-02-13, 17:51
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αναπόδραστες στιγμές…

Σμήνη κι’ απόψε αναπόδραστων στιγμών,
καψαλισμένες διαβατάρικες εικόνες,
ένα χαρμάνι πεινασμένων στεναγμών,
σε φάλαγγα σκιές, της νύχτας λεγεώνες.

Τσούζει στα μάτια της αιθάλης η καπνιά,
κι’ εσύ οδοιπόρε στο λαβύρινθο του πόνου,
να ξεγελάσεις θέλεις της ζωής την απονιά,
μ’ ένα παυσίπονο στο πέρασμα του χρόνου.

Δεν συντηρείται η αλήθεια μ’ αυταπάτες,
μην περιμένεις το εξπρές δεν θα φανεί,
τα κίτρινα φεγγάρια είναι οφθαλμαπάτες,
το φανερώνουν τα σημάδια, οι οιωνοί.

Μπρος στο στερνό της διαδρομής σου το σταθμό,
ανεστοράσαι της ζωής τα πεφταστέρια,
περνάς στης μοίρας τον αρχέγονο ρυθμό,
μια ζωγραφιά της παναγιάς, σφίγγεις στα χέρια.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (12-02-13)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 3 (0 μέλη και 3 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 16:48.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.