Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 11-11-13, 13:46
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Το σταυροδρόμι μιας αγάπης. (Διήγημα)

Έσπρωξε λίγο τη μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου της και πέρασε μέσα, πλησίασε, τα μάτια του προσπαθούν ν' ανιχνεύσουν την αύρα των δικών της ματιών, να συναντήσουν το χαμόγελο της. Τον πρόλαβε όμως ο μορφέας, φαίνεται πως κοιμόταν, έτσι τουλάχιστον έδειχνε. Πλησίασε, ήθελε την ανάσα της ν' ακούσει, να μετρήσει τους χτύπους της καρδιάς της. Ανασήκωσε από το μέτωπο της την μικρή μπούκλα, την «αφέλεια» που λέμε, απαλά, μην τυχόν και την ξυπνήσει.
Έσκυψε κι' ακούμπησε τα χείλη του στα δικά της χείλη, φάνηκε να ξυπνάει, μα όχι, μια μικρή κίνηση ήταν.
Αφηρημένα και με αδέξιες κινήσεις, άνοιξε το πακέτο με τα τσιγάρα του, πήρε ένα μα το ξανάβαλε γρήγορα στη θέση του, τσιγάρο στο νοσοκομείο;

Σιγά σιγά, ψιθυριστά, λόγια αγάπης έβγαιναν από το στόμα του.
Σ' αγαπώ καλή μου, πάντα σ' αγαπούσα και στις καλές και στις άσχημες στιγμές μας, στις χαρές, μα και στις λύπες μας.
Και τώρα σ' αγαπώ, σ' αγαπώ ακόμα ποιο πολύ κι' ας μην το πιστεύεις όπως λες, μα αν μπορούσες να διαβάσεις την ψυχή μου, θα έβρισκες παντού τα ίχνη σου, τη δική σου εικόνα θα έβλεπες στης καρδιάς μου το κάδρο.
Η έμπνευση της ζωής μου, η μούσα μου, η συντροφιά μου η παντοτινή είσαι.
Σαν σήμερα γνωριστήκαμε, θυμάσαι;

Σ' εκείνη την ακρογιαλιά, κάποιο ψάρι είχε αφήσει το δηλητήριο του στο πόδι σου που άθελα σου το πάτησες, πονούσες κι' εγώ με το στόμα μου είχα απαλύνει τον πόνο σου. Πονάς και σήμερα χαρά μου, μα είμαι εδώ, μη φοβάσαι, σ' αγαπώ γλυκιά μου, για σένα γράφω, για σένα ζω.
Καληνύχτα ομορφιά μου.

Την κοίταξε για λίγο, ψιθύρισε ακόμα δυο τρία λόγια και άφησε δίπλα στο μαξιλάρι της λίγες γραμμές, λόγια αγάπης στη μοναδική, τη δικιά του Έιμι.
Ύστερα πατώντας στις μύτες των ποδιών του μην τυχόν και την ξυπνήσει, έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Α, την πονηρή, δεν κοιμότανε, κάποια χαραμάδα είχε ως φαίνεται αφήσει στα βλέφαρα της, άκουγε και έβλεπε, τον άφησε να πει αυτό που ήθελε ν' ακούσει. Να δει ίσως, κάποιο δάκρυ του...
Σιγά σιγά, νωχελικά, χωρίς ν' ανοίξει τα βλέφαρα της, ακούμπησε εκείνη την γκρίζα μπούκλα με το χέρι της, αναγκάζοντας την να κυλήσει πάλι στο μέτωπο της, λες κι' ήθελε να κρύψει τις ρυτίδες που ο χρόνος χάραξε άθελα της.

Απόλυτη ησυχία στο νοσοκομείο, μόνο στο γραφείο της προϊσταμένης, κάποια κίνηση φανέρωνε πως κάποιο περιστατικό βρισκόταν σε εξέλιξη.
Κατέβηκε με τα πόδια τις σκάλες και πήγε κατ' ευθείαν στο γραφείο του γιατρού και φίλου του από τα παιδικά του χρόνια.
- Γεια σου Βασίλη, με ζήτησες, ανησυχώ συμβαίνει κάτι;
- Κάθισε Γιώργο, δυστυχώς οι πρώτες εξετάσεις δεν είναι καλές, όμως άκουσε με, αύριο θα ξέρουμε με σιγουριά, οι εξετάσεις συνεχίζονται.

Έμεινε για λίγο έξω από το γραφείο του γιατρού, προσπαθώντας να σκουπίσει τα δάκρυα του, εικόνες πολλές, με ταχύτητες φοβερές φτάνουν και φεύγουν, το χθες το σήμερα, όλη η ζωή, πως πέρασαν τα χρόνια, ένοιωθε πως χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του και τώρα;

Άρχισε να ανεβαίνει τα μαρμάρινα σκαλοπάτια, διέσχισε τον διάδρομο και σταμάτησε στο Νο 17, έσπρωξε σιγά, σιγά την πόρτα, την κοίταξε, φαίνεται πως αυτή τη φορά πράγματι κοιμόταν, κάποιο χαρτί κι' ένα στυλό είχαν κυλίσει απ' το χέρι της, λίγες λέξεις είχε κι' εκείνη γράψει.
Το διάβασε και ένα δάκρυ του γλίστρησε για να πέσει στο σεντόνι της.
Κι' εγώ σ' αγαπώ καλέ μου έγραφε, πάντα σ' αγαπούσα...
Το άφησε στο ίδιο σημείο, έσκυψε και φίλησε απαλά το μέτωπο της.
Όνειρα γλυκά χαρά μου ψιθύρισε κι' έφυγε.

Οδηγούσε σιγά και στη δεξιά λωρίδα, άγνωστη γι' αυτόν, συνήθως κινούνταν με ταχύτητα λίγο μεγαλύτερη από αυτή που έγραφαν οι πινακίδες και πάντα αριστερά. Η νύχτα έφευγε και η αυγουστιάτικη μέρα έπαιρνε τη θέση της.

Έχουν περάσει δυο ώρες, έχει αφήσει την εθνική οδό και κατευθύνεται σ' εκείνη την ακρογιαλιά του πρώτου σ' αγαπώ. Περπατούσε αργά στην άμμο, εκεί που το κύμα έσβηνε. Τα παπούτσια του είχαν είδη βραχεί μα συνέχιζε, σταμάτησε μπροστά σ' εκείνον το μεγάλο βράχο, τον γεμάτο από τα λαξεύματα που άφησαν τα χέρια τους, εκείνο το καλοκαίρι...

- Με λένε Γιώργο, θα ήθελες να με βοηθήσεις να ξεμπλέξω τις πετονιές μου;
Τον κοίταξε περίεργα, χαμογέλασε λίγο.
- Με λένε Έιμι, όμως οι πετονιές σου φαίνονται εντάξει, που είναι το μπέρδεμα;
- Συγνώμη, ήθελα να μιλήσω μαζί σου, είσαι πολύ όμορφη, θέλεις να κάνουμε παρέα;
- Θαρρώ πως βιάζεστε, μένω με τους γονείς μου στο λευκό ξενοδοχείο, σας χαιρετώ.
- Μια στιγμή Έιμι το όνομα σου είναι ξένο, δεν είσαι Ελληνίδα;
Εκείνη γύρισε το κεφάλι της τον κοίταξε, χαμογέλασε, μα δεν του έδωσε καμιά απάντηση, συνέχισε να βαδίζει στην αμμουδιά, να παίζει με το κύμα κρατώντας στο χέρι της τα κόκκινα πέδιλα της.

Δεν θα ήταν πάνω από είκοσι χρόνων, έτσι τουλάχιστον φαινόταν, μια φινετσάτη κούκλα που σίγουρα πολλά αντρικά μάτια θα ήθελαν να μπουν στα δικά της, τα μεγάλα καταπράσινα μάτια της.
Κι' εκείνος δεν την έβλεπε πρώτη φορά, την είχε δει και τις προηγούμενες μέρες που κολυμπούσε και φαίνεται πως το καρδιοχτύπι είχε αρχίσει.
Την κοίταζε που έφευγε, η Αφροδίτη των ονείρων του.

Κάποια στιγμή φάνηκε να κρατάει το πόδι της και να κάθεται στην άμμο, οι κινήσεις της έδειχναν πως κάτι είχε συμβεί, εκείνος το πρόσεξε και έτρεξε κοντά της, τα όμορφα μάτια της είχαν γεμίσει δάκρυα, πονάω πολύ του είπε.
Ένα κόκκινο σημάδι στο πόδι της, φανέρωνε πως σίγουρα κάποιο ψάρι ίσως «δράκαινα» την είχε τσιμπήσει.
- Κάνε κουράγιο της είπε, σε λίγο δεν θα πονάς.
Έβαλε τα χείλη του πάνω στο πόδι της και άρχισε να ρουφάει, ύστερα έτρεξε και έφερε το σακίδιο με τα ψαρικά του, πήρε το φιαλίδιο με την αμμωνία και
ψέκασε το σημείο εκείνο, φαίνεται πως ένοιωθε καλύτερα.
- Σ' ευχαριστώ πολύ Γιώργο του είπε και συνέχισε κουτσαίνοντας για το ξενοδοχείο της. Λίγο πριν περάσει την είσοδο, γύρισε το κεφάλι της, τον κοίταξε κι' ένα φιλί με το χέρι της ήταν αρκετό για να περιμένει πως και
πως την επόμενη μέρα, ήταν σίγουρος πως κι' εκείνη θα ήθελε μια ακόμα συνάντηση.

14 Αυγούστου, παραμονή μιας μεγάλης γιορτής. Με το ποτήρι του καφέ στο χέρι και με τα σύνεργα του για το ψάρεμα, έφτασε κάτω από εκείνο τον μεγάλο βράχο. Η θάλασσα ήρεμη, μόνο το γλυκό της μουρμούρισμα άφηνε. Έριξε την πρώτη πετονιά και περίμενε να αισθανθεί, εκείνο το μαγικό, το ελαφρό κούνημα που κάνει το ψάρι, μόλις στο αγκίστρι πιαστεί. Λεπτό δεν περνούσε που να μη κοιτάξει προς τη μεριά του ξενοδοχείου, την περίμενε,
οι τσιπούρες είχαν βρει την ησυχία τους, που μυαλό για ψάρεμα.
Εκείνη όμως δεν φαινόταν, ούτε για τις καθημερινές της βουτιές.
Βράδιασε σε λίγο ο καυτός ήλιος, θα έδινε τη θέση του στη δροσιά της νύχτας, έμεινε λοιπόν όλη τη μέρα εκεί ψαρεύοντας, περιμένοντας.

Μάζεψε τις πετονιές του και ετοιμάστηκε να φύγει. Έριξε μια τελευταία ματιά.
Δυο γυναικείες «φιγούρες» φάνηκαν να βαδίζουν προς το μέρος του, έβαλε την παλάμη του πάνω από τα μάτια για να σκιάσει το φως του ήλιου, που σιγά σιγά χανόταν. Δυο κορίτσια ήταν, η μια ήταν σίγουρα η Έιμι η άλλη;
-Καλησπέρα Γιώργο, να σου συστήσω την Έλενα είναι φίλη μου. Ήρθα να σου πω ένα ευχαριστώ για τις πρώτες βοήθειες.
- Μα τι λες της απάντησε εκείνος, οποιοσδήποτε στη θέση μου το ίδιο θα έκανε.
- Όχι Γιώργο δεν θα έκανε το ίδιο, μου έδιωξες τον πόνο με τον τρόπο σου και σ' ευχαριστώ.
- Θα πάω ποιο πέρα, ίσως βρω κάποιο κοχύλι τους είπε η Έλενα.
- Νυχτώνει μην απομακρυνθείς πολύ της απάντηση η Έιμι.

Έμειναν οι δυο τους, μα δεν αποφάσιζαν να μιλήσουν, κάποια στιγμή ο Γιώργος της είπε.
- Έιμι δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια, είναι μέρες τώρα που σε βλέπω και νιώθω παράξενα, φαίνεται πως σ' ερωτεύτηκα, σ' αγαπώ Έιμι.
Εκείνη δεν απάντησε μα το πρόσωπο της φανέρωνε πως και ο Γιώργος είχε περάσει στην καρδιά της, εξ' άλλου δεν υπήρχαν και μεγάλες διαφορές στην ηλικία, εκείνος ήταν 23 χρόνων και εκείνη 18, μα και σε ότι άλλο κάνει ένα ζευγάρι ευτυχισμένο, φαίνεται πως ταίριαζαν.
Έσκυψε σιγά σιγά, τα χείλη τους ενώθηκαν για πρώτη φορά, για πρώτη φορά μα που έμελε να ενωθούν για χιλιάδες ακόμα, που έμελε να είναι η αρχή μιας μεγάλης αγάπης, μιας μεγάλης μα και μιας τίμιας αγάπης.
Αυτός ο μεγάλος έρωτας, από εκείνη τη στιγμή, είχε χαράξει ρότα που οδηγούσε στα σκαλιά της εκκλησίας.

Πέρασαν επτά ημέρες, έπρεπε να χωρίσουν, μα όχι για πάντα. Η Έιμι θα πήγαινε με τους γονείς της στην Αγγλία να συνεχίσει τις σπουδές της κι' εκείνος στην επιχείρηση του πατέρα του.

Είχαν λοιπόν επτά ημέρες για να σμιλέψει η αγάπη τους εκείνον το βράχο που τον χάιδευαν τα κύματα της θάλασσας. Ιερογλυφικά μιας ανείπωτης ερωτικής θύελλας. Περγαμηνές θεϊκής ποίησης, το ποιο όμορφο όνειρο φυσικής τελείωσης ενός άγνωστου κόσμου. Το ρολόι του χρόνου είχε σταματήσει εκεί, στο κέντρο της γης...

Και τώρα λες κι' ήταν χθες, μα μόνος μπροστά σ' αυτόν τον βράχο, κοιτάζοντας τα ίχνη που άφησαν τα χάδια τους, τα φιλιά τους.
Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα, δάκρυα τόσα πολλά που ποτέ θεός δεν θα μπορούσε να ζητήσει.

Τα πόδια του είχαν βυθιστεί στην άμμο, δεν ένοιωθε το κύμα, ήταν αλλού, μιλούσε στη δικιά του αγάπη, την Έιμι του...

Γλυκιά μου Έιμι σ' αγαπώ...στη σκέψη μου σ' αναζητώ.
Σ' αναζητώ στις πηγές του δικού μας ονείρου.
Στις ζωγραφιές τις ανεξίτηλες των χειλιών σου, στο βυθό εκείνης, της δικής μας θάλασσας.

Αναζητώ κι' απόψε μέσα από τον άχρωμο κόσμο μου,
τις ανεπανάληπτες καταιγίδες μέθης από τις γεύσεις
του κορμιού σου.
Μέσα στους αντικατοπτρισμούς της ερήμου μου,
τη μορφή σου, τη μελωδία της φωνής σου.

Αναζητώ μέσα απ' τα μάτια τ' ουρανού κι' απόψε,
τα χνάρια που ζωγράφισες στο πέρασμά σου, το χώμα που έσκαψαν τα δάκρυά σου, τον καταπράσινο γαλήνιο ωκεανό σου.
Αναζητώ μέσα σ' ένα σύμπαν δίχως εικόνες, μια στάλα φως, το φως απ' το χαμόγελό σου.

Να ξανακούσω θάλασσά μου το τραγούδι της ερήμου,
των φεγγαριών σου τις γλυκόλαλες χαβάγιες.
Να νιώσω, τη μαγεμένη αύρα της σκέψης σου.
Της ανάσας σου το χάδι.

Σ' αναζητώ ομορφιά μου...

Έβγαλε τα παπούτσια του, άδειασε την άμμο και τα φόρεσε πάλι, είχε βραδιάσει, οδηγούσε γρήγορα, ήθελε να πετάξει να φτάσει όσο ποιο γρήγορα μπορούσε κοντά της, σίγουρα κι' εκείνη θα τον περίμενε.
Δεν έπρεπε όμως να τον δει έτσι γι' αυτό πέρασε από το σπίτι τους και άλλαξε, εξ' άλλου δεν ήταν μακριά από το νοσοκομείο, τηλεφώνησε στο ανθοπωλείο για το συνηθισμένο μπουκέτο με τα κόκκινα ρόδα και ξεκίνησε.

Πολύς κόσμος στον όροφο του δωματίου της Έιμι, φοβήθηκε πολύ, τα πόδια του λύγισαν, λίγο ακόμα και θα έχανε την ισορροπία του.
- Για σου Γιώργο, γύρισε απότομα, ήταν ο γιατρός και φίλος του, μια χαρά είναι η Έιμι μόλις την είδα, μα εσύ που χάθηκες; Έχεις τα χάλια σου.
-Θα σου πω του απάντησε εκείνος ενώ συνέχισε, βιαζόταν να δει το χαμόγελο της.
- Γιώργο, περίμενε, τον σταμάτησε ο γιατρός, πριν δεις την Έιμι θέλω να έρθεις πρώτα από το γραφείο μου, έχω κάτι σπουδαίο να σου πω.
Ξαφνιάστηκε, τα λόγια του φίλου του δεν έδειχναν κάποια ανησυχία, περίεργο, τον ακολούθησε όμως χωρίς να πει μια λέξη.
- Βασίλη ανησυχώ του είπε μπαίνοντας στο γραφείο.
- Δεν θα έπρεπε, για κοίταξε με, έχω ευχάριστα νέα να σου πω.
Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα, μα ήταν δάκρυα χαράς, δεν μπορούσε να κρατηθεί.
- Πες μου Βασίλη μη με κρατάς σε αγωνία, υπάρχει ελπίδα; Τι άλλαξε από χθες;
- Λοιπόν φίλε μου καλέ θαρρώ πως τελικά θα ανάψετε ακόμα πολλά κεράκια γενεθλίων, οι σημερινές εξετάσεις είναι καθαρές και μη με ρωτάς τι μεσολάβησε, ίσως να βιαστήκαμε χθες να βγάλουμε συμπεράσματα.
- Πήγαινε τώρα κοντά της, ξέρεις τι θα της πεις, σε περιμένει.

Άνοιξε την πόρτα και πέρασε μέσα.
- Θα σε μαλώσω του είπε εκείνη, που γύριζες σήμερα όλη μέρα, θα μου πεις;
- Και βέβαια θα σου πω, έψαχνα να βρω, το ποιο όμορφο ρόδο του κόσμου, σαν σήμερα γνωριστήκαμε, θυμάσαι;
- Χρόνια πολλά γλυκιά μου Έιμι. Σ’ αγαπώ…

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (11-11-13)
  #2  
Παλιά 11-11-13, 15:46
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Απλά υπέροχο!!!
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
justin (11-11-13)
  #3  
Παλιά 12-11-13, 16:01
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εμφάνιση μηνυμάτων
Απλά υπέροχο!!!
Δυο λέξεις, χίλιες λέξεις. Σ’ ευχαριστώ Στέλιο, να είσαι καλά
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (12-11-13)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 01:39.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.