Εμφάνιση ενός μόνο μηνύματος
  #3  
Παλιά 29-07-18, 12:59
befaios Ο χρήστης befaios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 10-01-22 17:42
Η διατύπωσή σου με μπερδέυει σε κάποια σημεία. Για παράδειγμα λες "το r προφερόταν άλλοτε ρ και άλλοτε λ". Εγώ θα έλεγα για την ακρίβεια "και το ρ και το λ, αποδίδονταν στη γραφή με το ίδιο συμβολο"
Ακριβώς αυτό που λες εννοούσα, δεν το διατύπωσα σωστά.

Η διατύπση οτι "Η Γρ. Β' δεν ειχε πολλα συμπλεγματα φωνηέντων" δεν ειναι ακριβής. Τα φωνήεντα χάνονται στη Γρ. Β' στους διφθόγγους που αποτελούν μία συλλαβ: παι, τοι, κει κ.ο.κ. Το -ι δεν αποτελεί καθαρό συλλαβικό γιώτα, γι' αυτό και δεν αποτυπώνεται στη Γρ. Β', που κατα κανόνα αποτυπώνει συλλαβές.
Ποιός είναι σε θέση να μας πει κάτι τέτοιο;
Κάνείς δεν γνωρίζει αν ήταν έτσι όπως λες και δεν ξέρω αν αποδεικνύεται αυτό.
Θα βάλω ένα παράδειγμα από τον 7ο π.Χ. αιώνα
«Ακεσάνδρου εμί ποτέριον»
Αυτό το «εμί» αργότερα αργότερα το βλέπουμε ως «είμι»
Για μένα δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι υπάρχει ήχος -ει-, αλλά μάλλον γραμματικός κανόνας.

Το ότι το έτερος γραφόταν a-te-ro, δε σημαίνει οτι το /ε/ γραφόταν με το σύμβολο του α, αλλά πιθανότατα, στη συγκεκριμένη διάλεκτο, όντως η λέξη αυτή προφερόταν "άτερος"
Εδώ τα παραδείγματα είναι μόλις δύο και δύο κούκοι δεν φαίρνουν την άνοιξη όντως... απλά το έβαλα σαν ένδειξη, δεν σημαίνει ότι το -α- είχε και ήχο -ε-.

Το οτι κάποιες λέξεις με w σε ύστερες μορφές έχουν βήτα, δε σημαίνει οτι σε εκείνη τη διάλεκτο προφερόταν με βήτα. Αντιθέτως, το βήτα παριστάνει την προφορά αργότερα, αφού απλοποιήθηκε.
Θα απαντήσω γενικότερα για τους φθόγγους -g-, -d- κτλ.
Η Μυκηναϊκή γλώσσα σαφως και ήταν λίγο ή αρκετά διαφορετική από την γλώσσα του Ομήρου ή των κλασικών χρόνων.
Όλα μεταβάλονται.
Αυτό που έκανα με αυτά που παρουσιάζω είναι μια λογική διαδρομή η οποία μας παρουσιάζεται και δεν νομίζω οτι την βλέπω μόνον εγώ.
Και θυμίζω ότι δεν ήταν μόνο η μακεδονική διάλεκτος αυτή που αντέστρεφε τα Π, Φ, Β σε Τ, Θ, Δ.
• Ο Αριστοφάνης στις Όρνιθες 303 αναφέρει το κεφαλί ως «κεβλή»
Καθώς
• Την λέξη βεφαίως αντί βεβαίως, σε μια πράξη αγοραπωλησίας του 352–350 π.Χ. που βρέθηκε στην Αμφίπολη
(βλ. Hatzopoulos 1996, 2ος τόμ., αρ. 88)
(η Αμφίπολη ήταν Αθηναϊκή πόλη μιας και ιδρύθηκε από Αθηναίους)

Η λογική που έβαλα είναι ξεκάθαρη.
Βλέπουμε λέξεις όπως:
ze-pu2-ro = Ζέφυρος
και
da-pu2-ri-to-jo = δαφυρίνθοιο (λαβύρινθος)
Δεν γίνεται το -φ- να έχει χρειά λατινικού -b-.
Επίσης
re-wo-te-re-jo = λεFοτέρειο (λεβητάριο)
Το δίγαμμα δεν νομίζω να έχει προφορά λατινικού -b-.

Όσο για την Μακεδονική προφορά πρέπει να προσέξουμε το εξής σημαντικό.
Κανείς από τους αρχαίους ΔΕΝ μας αναφέρει ότι το -δ- ή το -φ- ή το -χ- τα προφέρανε με -θ-, -β-,-γ- στη Μακεδονία...
Αλλά ότι αντικαθιστούσαν τα γράμματα αυτά.
-β- αντί -φ-
-δ- αντί -θ-
-δ- αντί -τ-
-γ- αντί -χ-
(το -δ- και στο -θ- αλά και στο -τ-, τι μας λέει αυτό άραγε)
Δηλαδή είχαν τα γράμματα αυτά ως κοντινούς ήχους και γι'αυτό τα εναλλάσανε.
Όπως έκανε και ο Αριστοφάνης και ας μην ήταν Μακεδόνας, αλλά και το «βεφαίως» και ας μην ήταν σε Μακεδόνες.

Το σημαντικό λοιπόν είναι ότι οι Μακεδόνες λέγανε:
Βάλακρος αντί Φάλακρος
Αυτό σημαίνει ότι το -β- και το -φ- είναι ΚΟΝΤΑ! Είναι κοντινοί ήχοι!
Δάνος αντί Θάνος «θάνατος»
Αυτό σημαίνει ότι το -δ- και το -θ- είναι ΚΟΝΤΑ! Είναι κοντινοί ήχοι!
Γόλα αντί χόλος «χολή»
Δρεβέλαος αντί Τρεφέλεως
Αμβίλογος αντί Αμφίλογος

Και φυσικά έχω κάνει αναφορά και έχω πει ότι όλα αυτά έχουν διασταύρωση με τα Μυκηναϊκά:
Tα -κα-, -χα-, -γα- γράφονται όλα ως KA
Τα -πα-, -φα-, -βα- γράφονται όλα ως PA
Αυτό σε διασταύρωση με τον Διονύσιο Αλικαρνασέα ότι τα:
τα Π, Φ, Β ως χειλικά
τα Τ, Θ, Δ ως οδοντικά
τα Κ, Χ, Γ ως λαρυγγικά
Έχουν δηλαδή κάτι κοινό!

Επίσης ΔΕΝ έιχαν την σημερινή προφορά αλλά ήταν κάτι σαν δίφθογγα.
Δηλαδή αρχίζανε ή ήταν δασύμενα -π-, -τ-, -κ-.
Φαίνεται ότι είχαν ίδιο ήχο στην Γραμμική'Β.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη befaios : 29-07-18 στις 14:17
Απάντηση με παράθεση